Weer thuis.

Carl en ik hebben de boot klaar gemaakt voor een stallingsperiode van 7 maanden, alle zeilen eraf, vallen eruit, motor nagekeken, bederfgevoelige eten voorraden weggegeven enz. Zaterdag de 13e zijn we vertrokken richting Nederland waar we op zondagavond zijn aangekomen, ook weer heerlijk! De site zal eind oktober 2010 weer bijgewerkt worden, alle lezers en kijkers tot dan!!.

Richting Valdivia.

Zaterdag maken we op het schiereiland Lacui nog een mooie wandeling richting Pacific, die we hier met een prachtige branding kunnen bekijken, het is erg warm en gelukkig krijgen we een lift terug naar de boot. Zondag  de 7e maart dus richting Valdivia, helaas geen wind en een lastige deining in de Golfo Coronados. We overnachten in een zeer onrustige Caleta Mansa, en gaan de volgende dag verder voor het laatste stukje. In de Bahia Corral (invaart voor de Rio Valdivia) varen veel kleine vissersbootjes en daartussen zien de de enorme rugvin van een Orca, die hier ook mee wil eten van de vangsten, want regelmatig halen de vissers enorme vissen binnenboord. Via de rivier komen we om 17.00 uur aan bij de zeer gastvrije jachtclub van Valdivia waar ik de boot tot begin november wil achterlaten.

Ancud.

 

Vrijdag 5 maart varen we via Canal Chacao richting Ancud. Ik ben om 6.00 uur opgestaan want wil de stroom mee hebben in dit kanaal. Het is nog donker als ik vertrek navigerend op de radar. Als het licht wordt arriveren we, Carl is inmiddels ook wakker, bij het kanaal. Met 1600 toeren op de motor vliegen we met een vaart van 14 knopen over de grond door dit kanaal, het water kolkt, en de boot maakt onverwachte bewegingen vaar stuur- en bakboord. Veel vroeger dan gedacht komen we in Ancud aan. In de vasafslag kopen we een paar kilo reuzenmosselen, heerlijk, bijna een half ons mossel per schelp!

Vast.

De volgende dag vertrekken we om 9.00 uur en lopem met afgaand tij in de monding van de baai muurvast op een uitstekende rots. Een half uur later liggen we bijna droog, een mooie kans om de schroef te bekijken. Met duikpak aan kan ik de schroef zien, Carl start de motor en zet hem in de achteruit, de schroef draait maar de bladen blijven in vaanstand dus geen kapotte keerkoppeling. Snel graven we de reserve 3 bladschroef uit de zeer scheef liggende boot en ik monteer deze in hooguit 20 minuten. Probleem opogelost!

Chiloe vervolg

Maandag 1 maart  komen we aan in Castro, een grotere plaats midden op het eiland Chiloe, we zien verschrikkelijke beelden op TV van de aardbeving over plunderingen e.d. Ook kom ik de volgende dag de familie tegen die halsoverkop bij ons van boord gingen ivm de melding van de ramp. Hun kinderen maken het gelukkig allemaal goed, In het vissersdorp Dalcahue wordt een inzamelingsactie gehouden. We hadden nog wat weggeefspullen aan boord maar na enig zoeken krijg ik toch 4 zakken kleren bij elkaar en breng ze naar het inzamelingspunt. Woensdag 3 maart komen we in de zeer rustige Caleta Mechuque, hebben in een restaurantje kip gegeten. Ligt een mooie sloep in aanbouw.

Eiland Chiloe

 Op weg naar de volgende bestemming worden we uitgebreid gefilmd door een marineboot. Dit eiland is wel heel bijzonder, glooiende landschappen en heel toevallig schitterend weer. Op een dag liggen we voor anker voor een kerkje in Estero Pailad, een bijzonder mooie inlet. Als we een stuk wandelen komen we in kontact met een engels sprekende vrouw die hier sinds een maand woont, heel aardig, was docent evenals haar man op een soort agrarische hogeschool. Brachten ons terug via de rivierbedding naar de boot. Heb ze uitgenodigd om de volgende dag een bakje te doen, zoals ze in N-Holland zeggen.
Enfin  zondag komen ze aan boord met een flesje wijn en een potje eigen gemaakte honing, staat er opeens een man op de kant te schreeuwen dat er in het noorden een hevige aardbeving was geweest.
Omdat zij kinderen in Valdivia hadden wonen zijn ze uiteraard meteen vertrokken. We hebben een bericht achtergelaten om te horen hoe e.e.a. is afgelopen. In de middag zijn wij vertrokken naar Caleta Yal, de volgende ochtend zat ik vast in een lijn van boeien die voor de oesterkweek worden gebruikt. Met de bijboot en BB motor als sleepboot konden wij weer vrij komen, de achteruit werkt immers niet. Zondag aangekomen in marina Quinshed, gerund door een engelsman die hier sinds 8 jaar woont. Willyam, een
schatje van een man, op zondag al zijn kinderen en kleinkinderen over de vloer. Heeft in die 8 jaar hier 16 houten schepen gebouwd dus een man waar ik wel lekker mee kan  kletsen. Heb hier een paar uur rondgelopen, heel erg mooi landschap. Carl had het druk met beantwoorden van zijn email.

Vlak voor onze aankomst is hier een grote kolonie zeeleeuwen neergestreken, ze stinken een uur in  de wind.