Over ons

Wij, Tyne en Pieter Bos wonende in Ternaard-Friesland, varen met ons zelf gebouwde schip, gedurende een aantal jaren rond Zuid en Noord Amerika. Een deel van onze route komt overeen met de route gevolgd door de russische marineman Adam von Krusenstern in de achtiende eeuw. Wij zijn vertrokken in 2008.

zondag 28 februari 2010

Wierduikers.


Die wierduikers zijn een verhaal apart. Ze duiken met zeer eenvoudige middelen tot 30 meter diep om zeewier te verzamelen. Lucht krijgen ze door een soort tuinslang die gevoed  word door een compressor die meestal op het achterdek staat. De bootjes zijn klein maar hebben wel allemaal een kacheltje in het vooronder want die kerels krijgen het wel koud natuurlijk. In het geval van Martin helpt de hele familie mee om het opgeviste wier in de zon op een strandje te drogen. Een heidens karwei iedere dag weer.

Laatste stuk van kanalengebied.


Zondag de 21e komen we via Canal Darwin in Canal Moraleda, er staat nog steeds zuidenwind dus de lapjes kunnen er weer op. We zien onze eerst echte zeeleeuw op een rots met zijn harem en tijdens het varen tussen de eilanden zien we zelfs een eilandje dat naar de Job is vernoemd. We willwn naar Melinka maar daar aangekomen is het een groot windgat dus gaan we maar verder naar Caleta Boca Chica, om vanuit hier over te steken naar het eiland Chiloe. e ziet dat je wat meer in de bewoonde wereld komt want we zien steeds meer schepen, bebouwing en veel zalm en oesterkwekerijen. Vooral de zalmkwekerijen zijn initiatieven van Noren. Boca Chica is prachtig, weer veel dolfijnen, vogels en een mooi landschap met een heerlijk zonnetje erbij, we zijn echte bofkonten. Op de wal staat een door vissers gesticht kapelletje, schattig ingericht. Er kunnen kaarsen gebrand worden voor overleden familieleden en vrienden wat ik dan ook doe.
Een plek die ik niet snel vergeten zal. Dinsdag de 23e zeilen we naar Quellon op het eiland Clioe, prachtige begroeide heuvels met koeien, paarden en in het stadje zelfs autos. We kunnen hier de site bijwerken en inkopen doen. Een paar uur later komt de Delphin ook binnenlopen. De volgende dag wordt hun buitenboord motor gestolen, schijnt hier vaker te gebeuren, enfin wij roeien altijd zal ons dus niet overkomen.
Het landschap is hier soms echt Engels, dan weer Italiaans zoals in Toscane en er zijn mooie inlets(baaien). In 1 ervan ontmoet ik op het strand de wierduiker Martin met zijn vader en kinderen. In de avond komt hij bij ons aan boord een borreltje drinken en hij schooit bij vertrek omwat wijn, we geven hem een fles. Zijn bijboot is een stuk piepschuim

Puerto Eden

Dinsdag 16 januari vertrekken we weer richting Puerto Eden, de eerste stop waar we op bescheiden schaal weer wat voorraden kunnen bijvullen. Eerst nog een stukje door het mooie kanaal Grappner, met hoge granieten wanden. We hebben via het Patagonienetje 120 liter diesel besteld en hopen eenklein beetje meer te krijgen omdat we toch veel de kachel aan hebben gehad. Puerto Eden is een klein dorpje waar van de 300 inwoners nog circa 50 afstammelingen van de oorsprongkelijke bewoners van dit deel van het land, de Alacaluf indianen, wonen en werken.Het is het meest afgelegen plaatsje in deze omgeving, slechts 2 x per week komt er een ferry met levensmiddelen, diesel en benzine. Het dorp ligt rond een baai, de huizen zijn met loopbruggen aan elkaar verbonden, er zijn geen wegen. Op afstand ziet het er best aandig uit, maar wat een armoede, een schoolvoorbeeld hoe de wereld met indianen omgaat. De meeste hebben een uitkering en er wordt veel gedronken. Bij aankomst zien we de hollandse boot Lady of the Lowlands liggen maar deze vertekt 2 uur na onze aankomst. Op de laatste dag is er nog een roeiwedstrijd georganiseerd voor de jeugd, het ging er fanatiek aan toe. We blijven een paar dagen en gaan dan richting Golf van Penas, een berucht stukje water. We hebben verhalen gehoord dat zowel noord als zuid gaande schepen hier soms een week moeten wachten op goed weer. Van Jelle krijg ik een gribfile dat er een zuidelijke wind staat Bf 3, leuk dus. We vertrekken de 19e maar eenmaal buiten staat er een zuidwestenwind van minimaal 25 knopen, snel zetten we een rif en knallen in een halve dag de golf over. Het is onvoorstelbaar hoe snel zich hier golven opbouwen. 10 mijl westelijker is de Pacific 300 meter diep, de Golf  van Penas 150 tot 200 meter op het deel waar wij varen. Van een vissersjongen op het eiland Clioe die we in een restaurant ontmoeten, zien we een filmpje op een telefoon van een kotter in slecht weer, daar word je echt bang van zulke zeeen, onvoorstelbaar. Met ons gaat het prima en de zaterdag erop ankeren we om 1600 uur en bijna 240 mijl noordelijker, in het Canal Darwin.

donderdag 25 februari 2010

Gezellig.

Donderdag de 11e en vrijdag de 12e gezellig wat mensen over de vloer van de Job gehad. Eerst de 3 bemanningsleden van de oostenrijkse Delphin en de vrijdag daarop een italiaans stel op weg naar het zuiden, Andreas en Kika. Zaterdag 13 februari varen we Canal Sarmiento in, prachtig mooi weer, prachtige landschappen glijden aan ons voorbij. Carl ziet een groot stuk ijs drijven, is daar een beetje nerveus over, vindt sowieso het varen in de kanalen maar zo zo, maar je kan het hier niet anders doen. De zondag erop staat de barometer op 1046. Barst weer van de Chili dolphins rond de boot, zwart witte exemplaren. We ankeren in Caleta Lucretia in Canal Grappner om de volgende dag naar de gletsjer Pio XI te varen, vernoemd in 1928 naar de toenmalig heersende bergbeklimmende paus. Maandag 15 februari liggen we om 11 uur 150 meter voor de geweldige gletsjer, de grootste in Patagonie. Het is ongelooflijk zo groot, 50 tot 60 meter boven water, 30 meter onder water en 3500 meter breed. Een gigantische hoeveelheid zoetwaterijs van tussen de 10 en 15000 jaar oud, kruipt hier onder donderend geweld met gigantische knallen en gedonder de zee in. Ik heb nog nooit in mijn leventje zoiets indrukwekkends met eigen ogen mogen aanschouwen, het is echt bizar, wat een geweld en reusachtige proporties. Door het prachtige zonlicht zijn alle denkbare kleuren blauw te zien. Ik maak veel fotos vanuit de bijboot wat niet zonder risicos is want onverwachts breken grote stukken ijs af en veroorzaken veel deining. Heb daarom maar een overlevingspak met zwemvest aangedaan mocht ik omslaan, was soms best beangstigend, maar wat mooi, hier doe je het voor! Het duurt even voordat we dit allemaal verwerkt hebben maar dan roept de plicht weer want inmiddels is ons brood op en worden er regelmatig pannekoeken gebakken voor de lunch, wat een omschakeling he.

Magallanes en Ganal Smyth

Aan de kant van de Pacific waar we nu bijna zijn, is Magallanes een berucht stuk water, vaak moet hier dagen gewacht worden om Canal Smyth in te zeilen. Het overkomt ons ook dat wij samen met de zweedse boot Blue Dame in Puerto Tamar een dag wachten op beter weer. Op zondag 7 februari wagen we het en zeilen met 2 riffen in het grootzeil en een klein fokje in een bak wind richting Canal Smyth, in twee lange slagen racen we met tussen de 9 en 10 knopen snelheid het kanaal in, Job heeft het weer naar zijn zin. Een redelijk spectaculaire zeiltocht dus. Een paar uur later komen de zweden ook onze kant op.In Caleta Victoria doet ineens onze achteruitstand van de motor het niet meer. Volgens de dealer die ik met de inmarsat bel is het meestal de vooruit die van een saildrive de geest geeft, bij ons is het net anders om, een beetje geluk moet je in het leven ook hebben. Een week later hoorden we over de VHF een discussie tussen 2 schepen waar de hele motor het niet meer deed, in dit gebied toch een lastige zaak. E.e.a. kun je zien op een track van de plotter waar we op een kort stukje 12 x overstag moesten vanwege harde wind en tegenstroom. Alle informatie over het gebied halen we uit de Nautical Guide Patagonie van de italianen Rolfo en Andrizzi, die dit in een 700 paginas tellend boek gedurende 10 jaar hebben verzameld.

Straat Magallanes

Om in se Straat Magallanes te komen kun je een door de armada verboden kanaal nemen wat de te varen afstand met 50 mijl verkort, spaart tijd en diesel want zeilen zit er praktisch niet bij. Toch nemen we de normale lange route door Canal Magdalena met prachtige vergezichten, we hebben nog 600 liter diesel aan boord. In het eerste deel wat wij van Magallanes bevaren schijnen veel walvissen voor te komen en verdomd al snel zien we de eerste ademwolk en een staart boven water. Het is onze eerste walvis sinds Buenos Aires.
Verderop bij het eilandje Carlos III stikt het van de humpback whales. Toch is het niet makkelijk op het juiste moment een foto te schieten. Het afval wat we maken begint een probleem te worden vandaar dat ik maar besluit een deel op een lekker vuurtje te verbranden.

Caleta Brecknock

Op 2 en 3 februari liggen we in Caleta Brecknock, samen met de oostenrijkse boot Delphin, een grote alu knikspant sloep van 16 meter. Bij hun aan boord is de duitse opstapper Gunter, die practisch de hele dag buiten zit te roken, 4 pakjes per dag. Brecknock is een mooie caleta met steile granieten wanden, het spul wat je wel op aanrechbladen ziet. We maken een wandeling naar een zoetwatermeertje circa 150 meter hoger. Bij de boot komt een watervalletje uit. Het is een fantastisch landschap.

woensdag 24 februari 2010

Weer internet.

We kunnen weer wat bijwerken. 29 januari zijn wij vertrokken uit Puerto Williams (Chili) om richting noorden te varen. Eerst volgen we het Beagle kanaal om in de Brazo Noroeste de eerste gletsjers te bekijken. We hebben een harde noordooster van soms 35 knopen, niet echt leuk varen dus. Onze eerste bestemming is Caleta Olla, die vlak bij een gletsjer genaamd Holanda ligt. We hadden de gletsjer in een glimp even gezien maar besluiten de volgende dag een wandeling ernaar toe te maken.Na uren door struikgewas te hebben geploeterd kwamen we tot de conclusie toch een verkeerde trail te hebben gevolgd. Alles nat van water en zweet maar wel een leuke trip. Er komen nog meer ijsbergen. Tijdens de vaartocht kwamen we nog het nederlamdse cruiseschip de Amsterdam tegen van de Holland Amerika lijn. Nu we hier weinig communicatie mogelijkheden hebben, zijn we aangesloten bij het Patagonie Net. Die werkt met een SSB kortegolfzender en wordt geregiseerd door een ex zeezeiler uit Duisland Wolfgang genaamd. Dagelijks om 900 uur roept hij alle bij hem bekende schepen op vanaf de Falklands tot Paaseiland aan toe. Je geeft dan je positie op , het weer en eventuele bijzonderheden. Is de verbinding slecht, en dat gebeurd nogal eens, dan geeft een ander schip die de info wel heeft gehoord, door. Dit heet een relay. Om 2100 uur is er nog een nederlands netje op de zelfde frequentie, daat wordt ook heel wat afgekwekt. 30 en 31 januari liggen we in Caleta Beaulieu, vlak bij een grote gletsjer. Er liggen nog 2  boten, een amerikaan komt een praatje maken, hij gaat zuidwaarts. Ik maak een wandeling naar de top, Carl gaat niet mee, is nog stijf van de vorige keer. Hebben de tweede dag lekker gedouched met 2 grote waterflessen gevuld met warm water alles weer schoon dus kunnen er weer voor een week tegen!  Als we 1 februari vertrekken ligt er een hoop ijs in de baai. We vullen onze watervoorraad aan met water wat uit de bergen in beekjes stroomd of met de watermaker. Het regent trouwens vaak en veel.