Over ons

Wij, Tyne en Pieter Bos wonende in Ternaard-Friesland, varen met ons zelf gebouwde schip, gedurende een aantal jaren rond Zuid en Noord Amerika. Een deel van onze route komt overeen met de route gevolgd door de russische marineman Adam von Krusenstern in de achtiende eeuw. Wij zijn vertrokken in 2008.

zondag 28 februari 2010

Puerto Eden

Dinsdag 16 januari vertrekken we weer richting Puerto Eden, de eerste stop waar we op bescheiden schaal weer wat voorraden kunnen bijvullen. Eerst nog een stukje door het mooie kanaal Grappner, met hoge granieten wanden. We hebben via het Patagonienetje 120 liter diesel besteld en hopen eenklein beetje meer te krijgen omdat we toch veel de kachel aan hebben gehad. Puerto Eden is een klein dorpje waar van de 300 inwoners nog circa 50 afstammelingen van de oorsprongkelijke bewoners van dit deel van het land, de Alacaluf indianen, wonen en werken.Het is het meest afgelegen plaatsje in deze omgeving, slechts 2 x per week komt er een ferry met levensmiddelen, diesel en benzine. Het dorp ligt rond een baai, de huizen zijn met loopbruggen aan elkaar verbonden, er zijn geen wegen. Op afstand ziet het er best aandig uit, maar wat een armoede, een schoolvoorbeeld hoe de wereld met indianen omgaat. De meeste hebben een uitkering en er wordt veel gedronken. Bij aankomst zien we de hollandse boot Lady of the Lowlands liggen maar deze vertekt 2 uur na onze aankomst. Op de laatste dag is er nog een roeiwedstrijd georganiseerd voor de jeugd, het ging er fanatiek aan toe. We blijven een paar dagen en gaan dan richting Golf van Penas, een berucht stukje water. We hebben verhalen gehoord dat zowel noord als zuid gaande schepen hier soms een week moeten wachten op goed weer. Van Jelle krijg ik een gribfile dat er een zuidelijke wind staat Bf 3, leuk dus. We vertrekken de 19e maar eenmaal buiten staat er een zuidwestenwind van minimaal 25 knopen, snel zetten we een rif en knallen in een halve dag de golf over. Het is onvoorstelbaar hoe snel zich hier golven opbouwen. 10 mijl westelijker is de Pacific 300 meter diep, de Golf  van Penas 150 tot 200 meter op het deel waar wij varen. Van een vissersjongen op het eiland Clioe die we in een restaurant ontmoeten, zien we een filmpje op een telefoon van een kotter in slecht weer, daar word je echt bang van zulke zeeen, onvoorstelbaar. Met ons gaat het prima en de zaterdag erop ankeren we om 1600 uur en bijna 240 mijl noordelijker, in het Canal Darwin.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten