Over ons

Wij, Tyne en Pieter Bos wonende in Ternaard-Friesland, varen met ons zelf gebouwde schip, gedurende een aantal jaren rond Zuid en Noord Amerika. Een deel van onze route komt overeen met de route gevolgd door de russische marineman Adam von Krusenstern in de achtiende eeuw. Wij zijn vertrokken in 2008.

donderdag 28 januari 2010

Vertrek P/Williams



Gister heb ik een stukje gefietst en een paar aardige plaatjes gemaakt. Het baaitje is de meest zuidelijk gelegen jachtclub ter wereld. Job heeft inmiddels bijna 11000 mijl afgelegd en alles werkt nog naar behoren. De komende 4 tot 6 weken zullen jullie weinig van ons vernemen omdat de site niet bijgewerkt kan worden. Met Tine blijf ik met Inmarsat in contact.

Puerto Williams bevalt ons goed, er is weinig te zien en te doen maar de ligplaats is schattig tegen een oude marineboot en de mensen zijn vriendelijk. Het is een marinebasis en het krioelt van uniformen en iedere dag liggen er andere marineschepen. De voorraden aanvullen gaat hier net erg want er is weinig te koop. We liggen tegen een engelse boot met gezin met twee jonge dochters vanuit hier naar Zuid Afrika willen zeilen. Een dag later komt de hollandse boot Rythm of Life binnen, zij gaan hier nog een tijdje rondvaren met een dochter die in Ushuaia aan boord komt.

Puerto Williams


Afgelopen dinsdag zijn we vertrokken uit Ushuaia richting Puerto Williams in Chili voor het halen van een zarpa, dit is een vaarvergunning voor het chileense gebied. Bij vertrek kwam in Ushuaia nog een toeristenbootje binnen, wat direkt in de stad te merken is want de boot spuugt circa 2000 kooplustige mensen uit. Ushuaia lijkt een beetje op Volendam, maar dan met bergen er om heen. Op het kaartje is te zien dat we ongeveer 25 mijl weer terug naar het oosten moeten varen. Eenmaal aangekomen zijn de formaliteiten snel geklaard, er is zeker een voetbalwedstrijd aan de gang, de 5 heren zijn in 10 minuten klaar.

vrijdag 22 januari 2010

laatste persbericht


Zijn het geen schatjes?

Ushuaia





Maandag de 18e gaan we richting Beagle kanaal met een stopover in Cambaseres, een oude indiaanse ontmoetingsplaats. We doen rustig aan en zien bij de ingang van het Beagle kanaal dat er wel eens foutjes met de navigatie worden gemaakt. Het is echt fris hier in deze streken maar dat komt misschien wel door alle met sneeuw bedekte bergen. We komen nog een nederlands charterjacht tegen de Sarah Volwerk, en dinsdagmiddag om 3 uur maken we vast aan de steiger in Ushuaia, het meest zuidelijke punt van onze reis. De stad is een patagonisch volendam door de vele toeristen die hier komen al dan niet met grote cruise schepen,  ook liggen er verschillende charterzeilschepen aan onze steiger maar het is hier niet druk met zeilers. We gaan lekker uit eten en wat klussen uitvoeren. Omdast er weinig tankmogelijkheden meer zijn heb ik 2 vaten diesel besteld die in de tanks en jerrycans worden gepompt. Met totaal 600 liter moeten we het voorlopig doen voor motor en verwarming.

Puerto Espanol




Aan het begin van de avond komen we in de baai aan,  had van Sergio een tekeningetje meegekregen waar uitstekende punt ongeveer te zien zou zijn. In de baai heeft een jougoslaaf een tijdje een schapenfarm gehad welke later door zijn 2 zonen is overgenomen echter in 1970 hebben zij de estancia verlaten. We zien een hut waar rook uit de schoorsteen komt en denken dat de farm weer bewoond wordt. Ik besluit er de volgende dag heen te roeien. Carl is moe en gaat zelfs zonder te eten naar zijn kooitje. Las nog in de pilot dat zelfs in 1970 het 4 dagen te paard kostte om Ushuaia te berijken. De volgende dag naar de kant geroeid en tref in de hut geen argentijnse boer maar een man uit duitsland Markus, en een engelse vrouw Biff, beide woonachtig in New York, maar bezig in een poging om met kajaks rond Tierra del Fuego te peddelen. Kijk maar eens op de kaart hoe ver dat is, echt ongelooflijk. Markus is heel blij met ons want zijn Whiskey was op. De hut is door een organisatie ingericht voor back packers en schipbreukelingen en was van medicijnen, voedsel en brandstoffen voorzien. Met Markus heb ik nog een wandeling naar een beverdam gemaakt en is des avonds bij ons komen eten. De volgende ochtend zijn ze om 4.00 uur richting le Maire vertrokken. Zoals je ziet heb ik de punt ook gevonden., zie http://www.almadelmundo.com/. In mijn hand een bos rabarber gevonden in een oude moestuin. Als je op een foto klikt, wordt hij groter. De dagen zijn hier licht van 5 uur in de morgen tot 11 uur in  de avond.

Puerto Espanol



Zaterdag 16 januari vertrekken we richting de straat Le Maire, een berucht gebied omdat het hier vaak hard waaid en er een noordgaande stroom van circa 3 mijl staat. We treffen het echter en in krap 3 uur zeilen we de 25 mijl brede straat over met een snelheid vab rond de 9 knopen. Bij het eiland  Tierra del Fuego aangekomen krijgen we het echter flink voor de kiezen met 40 knopen wind. Het grootzeil laten we vallen en kunnen een redelijke tijd alleen met de fok doorzeilen, maar ook deze moet er af en gaan verder met alleen een stagfok van 20 m2. Het verhaal van Sergio over de japanse kunstenaar blijft in mijn hoofd spoken en besluit door te varen naar Puerto Espanol om de punt die daar door het aardoppervlak steekt te gaan bekijken. Niet alleen objecten steken door het aardoppervlak maar ook de zon door het gat inde ozonlaag op onze bolletjes. Vooral de haarloze Carl heeft hier last van, factor 80 is hier echt nodig!  Tijdens ons verblijf op Stateneiland heeft Tine een mail gekregen van de Argentijnse kustwacht met de vraag of ze iets van ons gehoord had, ze waren ongerust omdat wij nog steeds niet in Ushuaia waren gearriveerd. We moeten n.l. steeds een ETA opgeven, als je er niet na een paar dagen bent, gaan ze zoeken. Omdat wij met een smoes een kleine week op Stateneiland waren gebleven, was de ETA ver overschreden, enfin Mijke heeft in het spaans e.e.a. uitgelegd en wij hebben er verder niets van vernomen.

donderdag 21 januari 2010

Rest Parry


Sergio komt met vriendin per kano naar de boot en ook de overige marinemensen  komen voor een bezoekje,.

Parry 3

Buiten de 4 marinemensen is er nog een stel op de basis, het is de argentijnse natuurfotograaf Sergio Anselmino en zijn vriendin Caroluina. Sergio heeft alleen in 24 dagen een groot deel van Stateneiland verkend, en maakt schitterende fotos. Hij heeft dit al eerder op Tierra del Fuego gedaan, ook alleen, Het is een beer van een kerel maar valt tijdens deze tochten 15 kilo af. Moest ik ook maar eens doen.
 Ze bezoeken ons op de boot per kano en de volgende dag gaan ze met ons mee naar een zoetwatermeer hoog in de bergen, ook marinehond Rocky vergezeld ons. Sergio verteld ons over een project van een Japanse kunstenaar die in de aarde een kubus heeft geprojecteerd die op 8 punten uit de aardkorst breekt.

Ik ben nieuwsgierig naar dit project en besluit van Stateneiland naar dit punt te zeilen. In de tussentijd wordt onze BB motor door de marine gerepareerd(kapotte bougie),.

woensdag 20 januari 2010

Puerto Parry 2




Na een dag aan de boei gaat het harder waaien en we drijven steedsw op de boei, we zetten er nog twee lijnen bij en nu gaat het beter. Heb al iets verteld over kelp. Het is een waterplant die wel 40 meter lang kan worden met brede sterke bladen. Kelp komt hier veel aan de kust en in baaien voor. Soms is het door kelp moeilijk ankeren, en er doorheen roeien is praktisch onmogelijk.

Puerto Parry






I..v.m. het tij vertrekken we om 6 uur smorgens. Een maal in de kloof krijgen we geweldige windstoten (williwaws) tot 40 knopen om de oren. Aan het einde van de kloof zien we 2 kleine huisjes een kano en een paar radioantennes. Is dit de marinebasis? Geen hond te zien. Ploseling gaat een deur open en iemand staat naar ons te zwaaien. Carl gaat poolshoogte nemen met de bijboot. Er blijken 4 mensen te zijn en twee toeristen waarover later meer. We worden uitgenodigd om samen te komen en de ontvangst is geweldig. In de hoofdhut wordt de hele tafel volgezet met eten, drinken noem het maar op en bij het weggaan krijgen we zelfgebakken brood mee. Drie mannelijke militairen en een vrouw bemannen de pst en zijn de enige mensen op het hele eiland. Ze zijn 45 dagen op het eiland en worden dan afgelost. Wat hun taak is is ons niet duidelijk geworden maar ze hebben iedere dag ridiocontact met de vaste wal. We moeten afmeren aan een boei eerst met twee lijnen, maar door de hevige valwinden zetten we hier later nog twee lijnen bij.

Hoppner

Als we goed en wel liggen maak ik een tochtje met de bijboot. Kom bij een riviertje en daar staat plotseling een koningspinguin, midden in het zoete water, een soort die hier sowieso niet thuishoort, rustig te zonnen en helemaal niet bang voor mij, kan hem/haar rustig fotograferen. De volgende dag beklim ik de naastliggende berg Montos Los Tres en krijg prachtige uitzichten kado. Het terrein is moeilijk begaanbaar door lage begroeiing en een zachte vochtige moslaag, Carl blijft op de boot omdat hij geen bergschoenen meer heeft.

Het weer is niet geweldig maar we genieten toch enorm. Dinsdagochtend de 12e bel ik Jelle met de Imarsat en vraag om een gribfile. Het weer is niet goed en we besluiten een paar dagen naar de marinebasis te gaan in Puerto Parry , slechts een paar mijl oostelijk.

Kelp










In het vorige bericht heb ik het over een afstand van 400 mijl, dit moet 550 mijl zijn, ben nog niet erg thuis in het bewerken van de site maar dat komt wel. Stateneiland is ontdekt in 1616 door Willem Schouten met het schip de Eendracht, hij vond het toen net zo geweldig als wij nu. Met sneeuw bedekte toppen en dicht begroeid, er is weinig veranderd. De eerste baai die wij aanlopen is Puerto Hoppner, met een  invaart in de tweede baai van slechts 10 meter breed, erg spannend! De diepte is goed maar er staat veel uitgaande stroom. Eenmaal op de aanbevolen ankerplek brengt Carl twee lijnen uit om de boel op zijn plaats te houden. De ankerplek is schitterend.

Stateneiland









Donderdag 7 januari zijn we vertrokken richting Stateneiland, een afstand van dik 400 mijl. Onderweg lazen we dat voor Stateneiland een vergunning nodig is die wij natuurlijk niet hebben. We verzinnen een truukje om er toch naar toe te gaan. Zaterdagavond 2100 uur zie ik een cruiseschip aan de horizon. Ik roep ze op en vraag of zij een marinebasis op Stateneiland willen inlichten dat wij een probleempje hebben met de motor en dat wij dit op het eiland willen verhelpen. Het schip is op ongeveer 10 mijl afstand en tot mijn grote schrik zie ik dat hij de steven wendt en recht op ons af komt. Vlak bij ons vraagt hij, het schip heet Mistamar, of wij assistentie nodig hebben. Ik vertel hun dat alles onder controle is maar dat wij toch naar Stateneiland gaan. Later hoor ik over de VHF date geen contact met de marineboasi konden krijgen. Op de foto passeerd het schip ons achterlangs. Overigens hebben wij 3 prachtige zeildagen gehad en komen op zondagmorgen op het eiland aan. De nadering is indrukwekkend door alle vogels, pinquins, zeehonden en het vele kelp.

woensdag 6 januari 2010

vertrek deseado

Vandaag hebben we boodschappen gedaan voor een dag of 10, we willen via Stateneiland naar Ushuaya  zeilen, een afstand van totaal 550 mijl. Op Stateneiland blijven we een dag of vier. Carl heeft mij vanmiddag naar de top van de mast gehesen om de verstaging en vallen in de top van de mast  te controleren, alles was in orde. Rond de middag zijn de zuidafrikaan met de Rose en de zweden met de Blue Dame ook vertrokken richting zuiden. Heb voor hun beide ZY grib nog op hun laptops gezet. Wij gaan donderdagochtend om circa 800 uur weg.

dinsdag 5 januari 2010


Toen wij terug kwamen van Rey lag er ook een zuidafrikaans jacht aan de kade. Zitten 6 mannen op die ook naar het zuiden gaan en naar Antarctica willen. Het valt ons op dat op veel schepen een hoop kapot is en dat vaak onder de maats ankergerei is meegenomen. De zweden verliezen op de tweede dag een gepolijst RVS Bruce anker omdat de ketting van 10mm breekt. De ingehuurde duiker kan het anker natuurlijk niet vinden en ik leen hem een Fortress 55. Van de zuidafrikaan leent hij een CQR van 30 kilo. We zien hem wel weer in Ushuaya. Woensdag a.s. willen we naar Stateneiland zeilen.  Volgens de gribs is het de komende dagen goed weer.




Omdat het weer niet gunstig is, een hoop gesloten is ivm oud en nieuwjaar, er geen internet toegankelijk is besluiten we een kijkje te nemen stroomopwaarts waar het eiland Isla del Rey ligt.  Een klein wildparkje waar in 1615 de hollander Isaac le Maire zijn schip aan het breeuwen was. Het schip heette Hoorn en is op Isla del Rey in de brand gevlogen. Het eiland is nog even kaal als in 1615 en het is toch wel bizar dat je op plekken komt die in een paar honderd jaar helemaal niet veranderd zijn. De eerste dag konden we niet van de voor af door harde wind maar maandag j.l. was het leuk weer en hebben natuurlijk weer een paar plaatjes geschoten.

Heb nog een foto van de plotter genomen waarop onze omweg van 100 mijl goed is te zien, normaal 160 mijl maar hebben totaal 264 mijl afgelegd.

De prefectura is zeer hulpvaardig en wil ons aan de enige mooring hebben wat met hun hulp ook lukt. In de middag lekker geslapen, in een restaurant gegeten en alles is weer vergeten, nog een mooie zonsondergang als toetje. De volgende dag worden we wakker met een zweeds stel die naast ons voor ankert zijn gegaan. We hadden ze al in BA ontmoet, de 74 jarige Jan met zijn iets jonger vrouw Monika, ze gaan ook naar het zuiden.