La Ceiba Honduras.

Op 7 maart varen we richting Honduras,nog een dikke 400 mijl te gaan. De stemming is goed maar toch wat onzekerheid omdat ons verhalen ter ore zijn gekomen van vermoorde zeilers aan de kust van Honduras. We hadden dit natuurlijk al vaker gehoord maar als je er eenmaal in de buurt bent krijgen deze verhalen toch een andere betekenis.We varen met een oostelijke wind als een speer, 8/9 knopen en hebben regelmatig contact via een netje(SSB) met andere zeilers en een motorboot die ook richting Honduras gaat. Onderweg land een Jan van Gent met 1poot in de kuip veel bloed achterlatend, denk niet dat hij het redt. Het gaat snel en eenmaal voor de kust van Honduras denken we dat we piraten ontdekken want met grote snelheid nadert er een boot,  Snel allerlei spullen verstopt en afwachten maar. Eenmaal dichterbij blijken het vissers te zijn die om sigaretten vragen, die hebben we niet maar met een paar blikken cola en bier nemen we vriendelijk afscheid van elkaar en kunnen we weer rustig adem halen.  9 maart in de avond lopen we La Ceiba aan  en kunnen lekker slapen. De volgende dag om 10 uur kwam de kraan al aanrijden om ons op de kant te zetten.

Inmiddels liggen we  hier al bijna een week  om de boot klaar te maken voor een stalling van 3/4 jaar. Veel werk dus maar toch leuk in een omgeving die we kennen van de tijd dat onze dochter Mijke hier 3 jaar heeft gewoond.

Providencia Colombia.

Halverwege de tour richting  Honduras stoppen we op een Colombiaans eilandje 280 mijl ten noorden van Colon. We worden snel ingeklaard door mister Bush, een aardige man die een aardige duit verdient aan passerende zeilers.Hier hebben we snel contacy met een stel uit Canada en de USA. We huren de volgende dag een scooter een een Kawasaki Mule (4wd golfcar) om het eilandje te verkennen. Er is hier natuurlijk ook weer een basis van de Armada waar de manschappen zich helemaal rot vervelen. Dus veel zwemmen en snorkelen wat hier helemaal fantastisch is. Lekker gegeten met veel verse vis ,zie foto.

Richting San Blas..

Nadat we de linehandlers hadden afgezet in Colon zijn we daar nog een nachtje gebleven. Eigenlijk een erg ongezellige marina gevuld met een hoop jachten die problemen hadden die opgelost moesten worden. We liggen voor een enorm motorjacht gebouwd in Nederland, maar het kan nog veel groter merken we de volgende dag. We voelen ons hier niet thuis en besluiten een 100 mijl naar het oosten te varen om de San Blas archipel te bezoeken. Vanuit deze archipel is Honduras wat makkelijker te bezeilen omdat er meestal een noordoostelijke tot oostenlijke passaatwind waait. We maken een eerste stop in Portobello en zeilen vevolgens naar de San blas eilanden. Dit is toch wel heel bijzonder hoe deze mensen op grote maar ook hele kleine eilanden leven. De vrouwen van de Kuna indianen zijn bijna allemaal traditioneel gekleed en bestieren het huishouden. Maken de bekende borduurwerkjes,. halen water, koken enz,enz. De eilanden hebben een hoog bounty gehalte dwz palmen, witte  stranden en natuurlijk kristal helder blauw water. We hebben leuke ontmoetingen met zeilers maar ook jongeren uit Chili en Argentinie die deze eilanden bezoeken. We zijn hier een week gebleven maar hebben ook zeilers ontmoet die hier een jaar hebben rondgetrokken. Op 2 maart hebben we het hier voorlopig gezien en vertrekken richting Honduras, een traject van 700 mijl in noordwestelijke richting.