La Libertad blijkt een stadje te zijn zonder toeristen, gezellig hetgeen niet van Salinas gezegd kan worden, allemaal hoogbouw langs het strand. Het is er trouwens uitgestorven evenals de marina waar wij nu liggen in La Libertad. We hebben de beschikking over 2 zwembaden, sportschool, tennisbanen en een hotel met restaurant maar er is geen kip te zien. Met een taxi kun je voor US$2.-- naar Salinas rijden, wat we verschillende malen doen om een kennis van Nico en Ria , Ben Haase, te bezoeken. Ben is vogel en walvisexpert en heeft in zijn achtertuin een klein museum compleet met een walvisskelet. Hele aardige en hulpvaardige landgenoot! De 17e december vliegen Nico en ik via Lima naar Cuzco, de vroegere hoofdstad van de Inca cultuur. We boeken hier 2 trips, een 5 daagse trektocht van 50 km via de berg Salkantay naar het Machu Picchu complex, en een 4 daagse trip naar het op 4000 meter hoogte gelegen Titicaca meer.
De wandeltocht via de Salcontay loopt ook via Inca Trails (paden) die nog steeds gebruikt worden. De groep bestaat uit 3 amerikaanse dames en een stel uit Australie, allen tussen de 25 en 32 jaar oud. We slapen in tentjes. 6 paarden dragen alle spullen gedurende de tocht, eigen spullen moeten we zelf dragen.
straatbeeld Cuzco
Spaanse architectuur op Inca fundament
Op de top 4600 meter.
bij Ben Haase in het museum
Onze paardjes op de Salkantay
Machu Picchu
Rimboe op ongeveer 2000 meter
Lake Titicaca drijvende eilanden
De eerste dag lopen we ongeveer 12 km en slapen op behoorlijke hoogte waardoor het snachts behoorlijk koud is. De uitzichten zijn fabelachtig. De tweede dag beklimmen we de Salkantay tot een hoogte van 4600 meter, voor de 50 en 60 plussers een hele kluif, maar we komen zelfs niet als laatste boven. Onderweg komen we nog 2 groepjes tegen waar al de eerste slachtoffers vallen, in die zin, dat die met een paard naar boven worden gereden. Tijdens de afdaling begeeft mijn rechterknie het. De laatste kilimoters veel pijn gehad. We lopen tussen de 6 en 8 uur per dag. De volgende dag krijg ik van de gids een knieband en mijn bagage gaat op een paard. Het is allemaal weer afdalen maar het gaat redelijk. Alleen de laatste paar kilometers is het weer moeilijk. De 4e dag gaat over vlak terrein rond de Machu Picchu en we slapen de laatste nacht in een hotel in Aguas Calientes, op 2000 meter hoogte. De laatste dag worden we met een bus naar de Machu Picchu gereden, krijgen een rondleiding en keutelen nog een paar uur rond nadat we ook nog de top van het complex hebben beklommen. Fantastische ervaring maar wel een heel toeristisch gebeuren geworden. Aan het einde van de dag weer met de trein terug naar Santa Teresa en Cuzco met de bus. Snel een pizza gegeten en de tas ingepakt voor de tocht naar het meer de volgende dag. Voel me deze avond niet geweldig. De volgende dag hele dag in een bus gezeten, paar aardige dingen bezocht o.a. Inca nederzetting waar nog veel te zien was zoals voorraadschuren e.d. Begin me steeds beroerder te voelen wat eigenlijk de zo blijft. De vaartochten over het meer zijn niet bijster spannend evenals de bezoekjes aan de diverse eilanden. Mensen zijn aardig maar alle vriendelijkheid is op geld gebaseerd. Enfin, toch leuk dat we het gezien hebben, maar door mijn ziekte is de beleving ook wat getemperd. De 28e vliegen we weer richting Equador waar inmiddels de meisjes ook zijn geland. Feest in Guayaqiel! Tyne en ik blijven nog een nachtje extra in deze stad om op te knappen, Nico en Ria gaan een hotelletje zoeken in Salinas. In het parkje voor ons hotel barst het van de leguanen. De 30e zitten we weer op ons bootje in La Libertad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten