Dinsdag hebben een leuke wind, en moeten veel vissers ontwijken, alles gaat goed en 1 visser is zo blij dat zijn netten zijn heelgebleven dat hij ons een grote dorade geeft, vis voor 3 dagen. Vannacht zijn we om 2.00 H de evenaar gepasseerd, echter Neptunus heeft zich niet laten zien. Dinsdagavond gaat het echter fout. We varen met uitgeboomde zeilen in een lekker windje richting grens Equador/Colombia als plotseling met een sterke lamp naar ons wordt geseind. Geen kapers maar een visserman die ziet dat wij recht op zijn uitgezette net invaren. Snel rol ik de Code O in, maar het is te laat, we lopen vast in het net wat zich direkt om roer en kiel wikkeld. Uit eerdere ervaringen besluit ik de motor niet te starten en af te wachte wat de vissers willen.
Het net binnenhalende komen ze langzaam dichterbij. Ze willen dat ik de motor start en achteruit wegvaar. Ik vertel hun dat onze motor stuk is en dat we een ander manier moeten vinden. We proberen met vereeende krachten het net bij het roer weg te krijgen wat ook lukt. De kiel is echter te diep, 2.5 meter, en na een uur prutsen besluiten ze het net door te snijden. We zijn direkt vrij en op het fokje zeilen we bij ze weg, jammer voor hun schade maar het voeren van lichtjes op drijfnetten zou een hoop schade verminderen. In de ochtend van woensdag de 12e komen de eilanden Morros en Tacumo in zicht. Om 10 uur gaat voor de steiger van de kustwacht Colombia het anker erin. We krijgen direkt een drugsspeurhond aan boord de de hele boot besnuffeld. Buiten een paar vieze luchtjes wordt de boot drugsvrij verklaard en kunnen we met de inklaarprocedure beginnen. Heb er al eerder iets over geschreven, zal dit niet weer doen maar hier hebben we heel veel geduld moeten hebben. We maken kennis met de commandant van deze marine(armadfa)basis Capitan Andres.M.Zambrano Garcia, een aardige jongeman die net als wij, maar dan op een opleidingsschip Zuid Amerika heeft gerond. Hij is zeer hulpvaardig en we spreken elkaar dagelijks. Hij verteld ons over de kerntaken van marine, luchtmacht en kustwacht die eigenlijk alleen bestaan uit het onderscheppen van drugstransporten, hetgeen ook op en rond de basis goed is te zien en te merken. De basis ligt vol met wrakken van allerlei vaartuigen die voor deze drugstransporten zijn gebruikt. Als het donker is vertrekken helicopters en patrouilleboten en is het een bedrijvigheid van jewelste, ieder avond weer. De bewaking is streng, alles wordt gecontroleerd en het is danook heel vreemd dat wij hier gedoogd worden, iedereen is erg vriendeljik en hulpvaardig, en we lopen hier rond of het een gewone jachthaven is.
Over ons
- Het idee voor de reis.
- Wij, Tyne en Pieter Bos wonende in Ternaard-Friesland, varen met ons zelf gebouwde schip, gedurende een aantal jaren rond Zuid en Noord Amerika. Een deel van onze route komt overeen met de route gevolgd door de russische marineman Adam von Krusenstern in de achtiende eeuw. Wij zijn vertrokken in 2008.
Blogarchief
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten